امام علی (علیه‌السلام) در 13 رجب سال 600 میلادی در مکه مکرمه متولد شد. پدر ایشان ابوطالب، عموی پیامبر گرامی اسلام (صلى‌الله‌عليه‌وآله) و مادرشان فاطمه بنت اسد بود. علی (علیه‌السلام) از همان کودکی، نزد پیامبر اکرم (صلى‌الله‌عليه‌وآله) تربیت شد و در کنار ایشان رشد کرد. او نخستین فردی بود که به اسلام گروید و در حمایت از پیامبر (صلى‌الله‌عليه‌وآله) همواره همراه ایشان بود.

حضرت علی (علیه‌السلام) در 25 سالگی با حضرت فاطمه زهرا (سلام‌الله‌علیها)، دختر پیامبر (صلى‌الله‌عليه‌وآله) ازدواج کرد. علی (علیه‌السلام) به عنوان یک شخصیت الهی و انسان‌دوست، محبت و مهربانی را در زندگی خانواده‌اش نهادینه کرد و همواره بر اهمیت علم و اخلاق تأکید داشت.

امام علی (علیه‌السلام) به عنوان داناترین فرد از لحاظ علم و دانش در تاریخ اسلام شناخته می‌شود. او به عنوان معلم بزرگ در علوم مختلف از جمله فقه، فلسفه و علم حدیث مطرح بوده و شاگردان بسیاری را تربیت کرده است. همچنین، از او کرامات و معجزات بسیاری نقل شده است که نشان‌دهنده قدرت الهی و علم بی‌پایان او بود.

افزون بر این، امام علی (علیه‌السلام) نویسنده‌ای توانا بود و آثارش شامل «نهج البلاغه» می‌باشد که شامل خطبه‌ها، نامه‌ها و حکمت‌های ایشان است. این کتاب به عنوان یکی از مهم‌ترین منابع الهام‌بخش در علوم اسلامی شناخته می‌شود و آموزه‌های عمیق اخلاقی، سیاسی و اجتماعی او را به بهترین شکل به تصویر می‌کشد.

امام علی (علیه‌السلام) همواره بر عدالت و انصاف تأکید داشت و به عنوان الگوی عملی برای مسلمانان در راستای عدالت اجتماعی و انسانی شناخته می‌شود. او به عنوان شخصیتی که تعهد عمیق به اصول اسلامی و انسانی داشت، همواره در دل مسلمانان جایی خاص داشته و خواهد داشت.