حضرت ام‌البنین (س)، با نام اصلی فاطمه بنت حزام کلابیه، بانویی از قبیله‌ای اصیل و شجاع در عرب بود که به خاطر تقوا، ادب، و نجابتش مورد احترام فراوان قرار داشت. ایشان پس از شهادت حضرت زهرا (س)، به پیشنهاد اطرافیان و موافقت امام علی (ع)، با حضرت ازدواج کرد. زندگی حضرت ام‌البنین (س) سرشار از عشق و احترام به اهل‌بیت (ع) بود و با اخلاق نیکو و محبت بی‌پایان خود، جایگاه ویژه‌ای در دل خانواده اهل‌بیت (ع) پیدا کرد.

ثمره این ازدواج مبارک، چهار فرزند رشید به نام‌های حضرت عباس (ع)، عبدالله، جعفر و عثمان بود که همگی به شجاعت، تقوا و دلاوری مشهور بودند. حضرت ام‌البنین (س) با تربیتی الهی و ارزشمند، فرزندانی را پرورش داد که در واقعه کربلا جان خود را برای یاری امام حسین (ع) و دفاع از اسلام فدا کردند.

پس از واقعه عاشورا، حضرت ام‌البنین (س) با صبر و بردباری مثال‌زدنی، عمر خود را در عزای فرزندانش و تبیین مظلومیت اهل‌بیت (ع) گذراند. ایشان با حضور در مجالس و سرودن مرثیه‌ها، پیام قیام عاشورا را به مردم منتقل می‌کرد و عشق و ارادت خالصانه خود به اهل‌بیت (ع) را نشان می‌داد.

این بانوی بزرگوار الگویی بی‌نظیر از وفاداری، ایثار و محبت است که با تمام وجود در خدمت امام زمان خود بود. سرانجام، حضرت ام‌البنین (س) در 13 جمادی‌الثانی سال 64 هجری قمری در مدینه چشم از جهان فروبست و پیکر مطهرش در قبرستان بقیع به خاک سپرده شد. یاد و خاطره این بانوی گرانقدر همواره در قلب‌های عاشقان اهل‌بیت (ع) زنده است.