سخنراني حجت الاسلام والمسلمين دکتر عيسوي
حجت الاسلام والمسلمين دکتر عيسوي مسئول نهاد نمايندگي مقام معظم رهبري دانشگاه علوم پزشکي ايران: يکي از دلايل قيام امام حسين (ع) آموزش دينداري به مسلمانان در طول تاريخ بود!
307286.mp3
سخنراني حجت الاسلام والمسلمين دکتر عيسوي
بسم الله الرحمن الرحيم
الحمدلله رب العالمين و صل الله علي سيدنا و نبينا اباالقاسم محمد و علي اهل بيته الطيبين الطاهرين المعصومين لاسيما مولانا و سيدنا أبا عبدالله الحسين صلوات الله و سلامه عليه
السّلام عليْک يا اباعبْداللّه و علي الارْواح الّتي حلّتْ بفناّئک عليْک منّي سلام اللّه [ابداً] ما بقيت و بقي اللّيْل و النّهار و لاجعله اللّه آخر الْعهْد منّي لزيارتکمْ السّلام علي الْحسيْن و علي عليّ بْن الْحسيْن و علي اوْلاد الْحسيْن و علي اصْحاب الْحسيْن
السّلام عليْک يا اباعبْداللّه و علي الارْواح الّتي حلّتْ بفناّئک عليْک منّي سلام اللّه [ابداً] ما بقيت و بقي اللّيْل و النّهار و لاجعله اللّه آخر الْعهْد منّي لزيارتکمْ السّلام علي الْحسيْن و علي عليّ بْن الْحسيْن و علي اوْلاد الْحسيْن و علي اصْحاب الْحسيْن
.jpg)
ما در اين دنيا از دين هر چه داريم و ملت ايران از دين هر چه دارد، از حضرت اباعبدالله الحسين (عليه السلام) دارد. اگر بزرگترين نعمت خداوند متعال براي انسان ها نعمت هدايت است، که قطعا هم همين طور است و اين نعمت خود را با ارسال پيامبران بر ما تمام کرده است. آنچه که اين نعمت را براي ما پايدار کرده و مي کند و خواهد کرد؛ قيام ابا عبدالله الحسين (عليه السلام) است. هر چه داريم از اوست. ملت ايران اگر در طول تاريخ در مقابل ناملايمات مختلف روزگار ثابت و استوار ماند، به برکت حضرت ابا عبدالله الحسين (عليه السلام) است. همه قيام هايي که ملت ايران، در طول تاريخ داشته است، با پرچم حضرت اباعبدالله الحسين (عليه السلام) بوده است.
بنابراين اگر همه ي عمر، عزاداري حضرت اباعبدالله الحسين (عليه السلام) را بکنيم؛ کم کرده ايم. آنهايي که اعتراض مي کنند که چرا هر ساله سياهپوش مي کنيد و خرج مي کنيد و چه و چه ... ما به پاي اين مي گذاريم که عمق قضيه را درک نمي کنند و خيلي ها غرضي ندارند؛ عمق قضيه را نمي فهمند؛ درک نمي کنند که ملت ايران چه سرمايه ي بزرگي را هر ساله براي خود تجديد مي کند. هر سرمايه اي روزي شروع مي شود و يک روزهم تمام مي شود؛ اما سرمايه ي دين و سرمايه ي معنويت - اگر انسان از آن مراقبت کند- نه فقط هيچوقت تمام نخواهد شد، بلکه بر آن افزوده هم مي شود. اگراز هر کدام از شما بپرسند که امام حسين (عليه السلام) براي چه قيام کرد، <سالهاست که زير پاي منابر نشسته ايد و کتابهايي هم مطالعه کرده ايد و هر کدام از شما خودتان در برابر اين سوال پاسخ هايي داريد. هر کدام از اين پاسخ ها به سهم خودش مي تواند درست باشد> اگر بگوييد امام حسين (عليه السلام) براي عدالت قيام کرد؟ مي گوييم بله.! اگر بگوييد براي آزادگي و آزادي قيام کرد؟ مي گوييم بله.! اگر بگوييد براي اين قيام کرد که ظلم را از جامعه حذف کند؟ مي گوييم بله.! اگر بگوييد براي امر به معروف و نهي از منکر قيام کرد؟ .. بله! براي دين قيام کرد؟.. بله! براي اين قيام کرد که مسلمانان ياد بگيرند زير بار ستم و ظلم هيچ احدي نروند؟ ..بله!. اگر امام حسين (ع) خودش بود، خودش براحتي مي توانست قضيه را جمع کند چه بسا فرصتهاي مختلفي هم ممکن است در اختيارش قرار داده باشند که بتواند از اين فرصتها استفاده کند و کنار بيايد! هر عقل سليمي هم مي گويد که ديگر در جايي که راه برگشت نداري و شمشير پشت گردنت هست و کوچکترين تکاني بخوري زده اند ! خوب خدا اجازه داده. گفته تقيه بکن. !عقل هم همين را مي گويد. که اين کار را انجام بده.
اما امام حسين (عليه السلام) اين کار را نکرد. جان و مال و خانواده اش را و همه چيز خود را وسط آورد. ابعاد مختلفي دارد وقت اذان است من کوتاه ميکنم. يکي از دلايل که امام حسين (ع)قيام کرد: آموزش دينداري به مسلمانان در طول تاريخ بود! از کلمات خود امام حسين (عليه السلام) استفاده مي کنيم در يکي از سخنراني هاي خودشان مي فرمايند که : الناس عبيد الدنيا. امام حسين جامعه خود را آسيب شناسي مي کند دارد وضعيت جامعه خود را براي ما ترسيم مي کند. مي فرمايد: مردم زمانه ي من کساني هستند که بنده دنيا شدند.
اينها چه کساني هستند. اينها همان هايي هستند که در رکاب اميرالمومنين جنگيدند. فکر نکنيد اينها مشتي آدم هاي کافر و بي دين بودند! و يا فاسق و فاجر بودند! اينها در کنار اميرالمومنين (ع) جنگيدند. بعضي از اينها سابقه جنگيدن و جهاد همراه با پيامبر را داشتند. وضعيت جامعه ي امروز مسلمانان يعني در سال 61 هجري اين است که : الناس عبيد الدنيا. فاصله گرفتند از آنچه که بودند کليت جامعه را مي گويد. نه همه تک تک افراد جامعه را. فاصله گرفتند. بنده دنيا شدند. يک روز تصور مي کردند که اگر حضرت اباعبدالله الحسين (ع) قيام بکند و بيايد و يزيد را کنار بزند دنيايشان آباد خواهد شد. لذا براي امام دعوتنامه فرستادند. بعد که عبيدالله وارد کوفه شد. ديدند که نه! عبيدالله پرزور تراست. زهره چشم هم از آنها گرفت و حتي حضرت مسلم بن عقيل را از دارالعماره به پايين پرت کرد. ديدند نه! مثل اينکه دنيايشان با حضرت اباعبدالله الحسين (عليه السلام) تأمين نمي شود و دنيايشان با يزيد تأمين مي شود. به سمت يزيد چرخيدند و لذا حضرت ابا عبدالله الحسين به درستي مردم دوره خودشان را شناختند. (الناس عبيد الدنيا و الدين لعق علي السنتهم يحوطونه مادرّت معايشهم فاذا محّصوا بالبلاء قلّ الديّانون)
آنوقت که موقع آزمايش و امتحان برسد- ديان يعني ديندار- دينداران تعدادشان کمتر است. آنهايي که پاي کار مي ايستند، وقت امتحان که مي آيد تعدادشان کم است. امتحان زحمت دارد! امتحان مشقت دارد! امتحان هزينه کردن دارد! امتحان پاي کار ايستادن دارد! همه انسانها هم امتحان مي شوند! سنت خداوند است. فرق هم ندارد! خداوند در طول تاريخ همه ي انسانها را امتحان مي کند. با ابزار هاي مختلف. بدبختي اين قوم اين بود که خداوند آنها را با امام حسين (عليه السلام) امتحان کرد. ما در زيارت عاشورا مي خوانيم : يا ليتني کنت معکم! يعني اي کاش با شما بوديم! بعضي وقتها هم مي گوييم: الحمدالله که نبوديم! چون معلوم نبود که اگر بوديم، ما از آن امتحان موفق بيرون مي آمديم؟! چرا؟ چون آن امتحان، امتحاني بود که يک سرمايه ي بزرگ مي خواست. آن هم سرمايه ي دينداري بود. مردمي که گرفتار چرب و شيرين دنيا شده بودند و به حرام خواري افتاده بودند؛ به جايگاهي رسيدند، که رضايت دادند، به کشته شدن فرزند پيامبر خودشان.! اکنون نام امام حسين (عليه السلام) که مي آيد؛ اشک از چشم ما جاري مي شود. قلب ما مي سوزد. شما تصور کنيد، کسي که خودش در رکاب امير المومنين علي (ع) بوده و جنگيده است؛ حالا رضايت مي دهد به اينکه فرزند رسول خدا، با آن وضع فجيع در کربلا به شهادت برسد. اين خيلي خسران است و خيلي زيان است. منشأ خسران و زيان چيست؟ دنياگرايي! و نتيجه دنياگرايي؛ فاصله گرفتن از دين و معارف ديني! اين خطر هميشه براي ما وجود دارد. عزاداري حضرت اباعبدالله الحسين (عليه السلام) يکي از ثمراتش بايد براي ما اين باشد که دائما دينداري خودمان را چک کنيم. فکر نکنيم اگر نشستيم در مجلس امام حسين (ع) اشکي هم ريختيم ديگر کار تمام است. نه!! پاي امتحان نيامده است وسط !
پاي امتحان براي ملت ايران کي آمد وسط؟ وقتي هشت سال در مقابل همه ي دنيا ايستاد و جنگيد. آنجا معلوم شد عيار ملت ايران چيست. همه مسلماناني که گوش به فرمان نهضت حضرت اباعبدالله الحسين (ع) بودند امروز در دنيا عزت و سربلندي دارند. محور مقاومت؛ هر گوشه اش را نگاه مي کني آن جمعيتي در مقابل استکبار جهاني ايستاده است که از نهضت اباعبدالله درس گرفته. ديانتش را از امام حسين (ع) دارد، نه از ديگران! به همين دليل امروز در دنيا عزت دارد. اسراييل در يمن مي زند، ميزنندش. به همان ترتيب عزاداري يمني ها را نگاه کنيد! عشق آنها حضرت اباعبدالله الحسين (ع) است. در لبنان، در سوريه، در عراق، به همين ترتيب. بنابراين يکي از محورهاي اساسي نهضت حضرت اباعبدالله الحسين (ع) که بايد آن را نسل به نسل منتقل کنيم، دينداري است.
بنابراين اگر همه ي عمر، عزاداري حضرت اباعبدالله الحسين (عليه السلام) را بکنيم؛ کم کرده ايم. آنهايي که اعتراض مي کنند که چرا هر ساله سياهپوش مي کنيد و خرج مي کنيد و چه و چه ... ما به پاي اين مي گذاريم که عمق قضيه را درک نمي کنند و خيلي ها غرضي ندارند؛ عمق قضيه را نمي فهمند؛ درک نمي کنند که ملت ايران چه سرمايه ي بزرگي را هر ساله براي خود تجديد مي کند. هر سرمايه اي روزي شروع مي شود و يک روزهم تمام مي شود؛ اما سرمايه ي دين و سرمايه ي معنويت - اگر انسان از آن مراقبت کند- نه فقط هيچوقت تمام نخواهد شد، بلکه بر آن افزوده هم مي شود. اگراز هر کدام از شما بپرسند که امام حسين (عليه السلام) براي چه قيام کرد، <سالهاست که زير پاي منابر نشسته ايد و کتابهايي هم مطالعه کرده ايد و هر کدام از شما خودتان در برابر اين سوال پاسخ هايي داريد. هر کدام از اين پاسخ ها به سهم خودش مي تواند درست باشد> اگر بگوييد امام حسين (عليه السلام) براي عدالت قيام کرد؟ مي گوييم بله.! اگر بگوييد براي آزادگي و آزادي قيام کرد؟ مي گوييم بله.! اگر بگوييد براي اين قيام کرد که ظلم را از جامعه حذف کند؟ مي گوييم بله.! اگر بگوييد براي امر به معروف و نهي از منکر قيام کرد؟ .. بله! براي دين قيام کرد؟.. بله! براي اين قيام کرد که مسلمانان ياد بگيرند زير بار ستم و ظلم هيچ احدي نروند؟ ..بله!. اگر امام حسين (ع) خودش بود، خودش براحتي مي توانست قضيه را جمع کند چه بسا فرصتهاي مختلفي هم ممکن است در اختيارش قرار داده باشند که بتواند از اين فرصتها استفاده کند و کنار بيايد! هر عقل سليمي هم مي گويد که ديگر در جايي که راه برگشت نداري و شمشير پشت گردنت هست و کوچکترين تکاني بخوري زده اند ! خوب خدا اجازه داده. گفته تقيه بکن. !عقل هم همين را مي گويد. که اين کار را انجام بده.
اما امام حسين (عليه السلام) اين کار را نکرد. جان و مال و خانواده اش را و همه چيز خود را وسط آورد. ابعاد مختلفي دارد وقت اذان است من کوتاه ميکنم. يکي از دلايل که امام حسين (ع)قيام کرد: آموزش دينداري به مسلمانان در طول تاريخ بود! از کلمات خود امام حسين (عليه السلام) استفاده مي کنيم در يکي از سخنراني هاي خودشان مي فرمايند که : الناس عبيد الدنيا. امام حسين جامعه خود را آسيب شناسي مي کند دارد وضعيت جامعه خود را براي ما ترسيم مي کند. مي فرمايد: مردم زمانه ي من کساني هستند که بنده دنيا شدند.
اينها چه کساني هستند. اينها همان هايي هستند که در رکاب اميرالمومنين جنگيدند. فکر نکنيد اينها مشتي آدم هاي کافر و بي دين بودند! و يا فاسق و فاجر بودند! اينها در کنار اميرالمومنين (ع) جنگيدند. بعضي از اينها سابقه جنگيدن و جهاد همراه با پيامبر را داشتند. وضعيت جامعه ي امروز مسلمانان يعني در سال 61 هجري اين است که : الناس عبيد الدنيا. فاصله گرفتند از آنچه که بودند کليت جامعه را مي گويد. نه همه تک تک افراد جامعه را. فاصله گرفتند. بنده دنيا شدند. يک روز تصور مي کردند که اگر حضرت اباعبدالله الحسين (ع) قيام بکند و بيايد و يزيد را کنار بزند دنيايشان آباد خواهد شد. لذا براي امام دعوتنامه فرستادند. بعد که عبيدالله وارد کوفه شد. ديدند که نه! عبيدالله پرزور تراست. زهره چشم هم از آنها گرفت و حتي حضرت مسلم بن عقيل را از دارالعماره به پايين پرت کرد. ديدند نه! مثل اينکه دنيايشان با حضرت اباعبدالله الحسين (عليه السلام) تأمين نمي شود و دنيايشان با يزيد تأمين مي شود. به سمت يزيد چرخيدند و لذا حضرت ابا عبدالله الحسين به درستي مردم دوره خودشان را شناختند. (الناس عبيد الدنيا و الدين لعق علي السنتهم يحوطونه مادرّت معايشهم فاذا محّصوا بالبلاء قلّ الديّانون)
آنوقت که موقع آزمايش و امتحان برسد- ديان يعني ديندار- دينداران تعدادشان کمتر است. آنهايي که پاي کار مي ايستند، وقت امتحان که مي آيد تعدادشان کم است. امتحان زحمت دارد! امتحان مشقت دارد! امتحان هزينه کردن دارد! امتحان پاي کار ايستادن دارد! همه انسانها هم امتحان مي شوند! سنت خداوند است. فرق هم ندارد! خداوند در طول تاريخ همه ي انسانها را امتحان مي کند. با ابزار هاي مختلف. بدبختي اين قوم اين بود که خداوند آنها را با امام حسين (عليه السلام) امتحان کرد. ما در زيارت عاشورا مي خوانيم : يا ليتني کنت معکم! يعني اي کاش با شما بوديم! بعضي وقتها هم مي گوييم: الحمدالله که نبوديم! چون معلوم نبود که اگر بوديم، ما از آن امتحان موفق بيرون مي آمديم؟! چرا؟ چون آن امتحان، امتحاني بود که يک سرمايه ي بزرگ مي خواست. آن هم سرمايه ي دينداري بود. مردمي که گرفتار چرب و شيرين دنيا شده بودند و به حرام خواري افتاده بودند؛ به جايگاهي رسيدند، که رضايت دادند، به کشته شدن فرزند پيامبر خودشان.! اکنون نام امام حسين (عليه السلام) که مي آيد؛ اشک از چشم ما جاري مي شود. قلب ما مي سوزد. شما تصور کنيد، کسي که خودش در رکاب امير المومنين علي (ع) بوده و جنگيده است؛ حالا رضايت مي دهد به اينکه فرزند رسول خدا، با آن وضع فجيع در کربلا به شهادت برسد. اين خيلي خسران است و خيلي زيان است. منشأ خسران و زيان چيست؟ دنياگرايي! و نتيجه دنياگرايي؛ فاصله گرفتن از دين و معارف ديني! اين خطر هميشه براي ما وجود دارد. عزاداري حضرت اباعبدالله الحسين (عليه السلام) يکي از ثمراتش بايد براي ما اين باشد که دائما دينداري خودمان را چک کنيم. فکر نکنيم اگر نشستيم در مجلس امام حسين (ع) اشکي هم ريختيم ديگر کار تمام است. نه!! پاي امتحان نيامده است وسط !
پاي امتحان براي ملت ايران کي آمد وسط؟ وقتي هشت سال در مقابل همه ي دنيا ايستاد و جنگيد. آنجا معلوم شد عيار ملت ايران چيست. همه مسلماناني که گوش به فرمان نهضت حضرت اباعبدالله الحسين (ع) بودند امروز در دنيا عزت و سربلندي دارند. محور مقاومت؛ هر گوشه اش را نگاه مي کني آن جمعيتي در مقابل استکبار جهاني ايستاده است که از نهضت اباعبدالله درس گرفته. ديانتش را از امام حسين (ع) دارد، نه از ديگران! به همين دليل امروز در دنيا عزت دارد. اسراييل در يمن مي زند، ميزنندش. به همان ترتيب عزاداري يمني ها را نگاه کنيد! عشق آنها حضرت اباعبدالله الحسين (ع) است. در لبنان، در سوريه، در عراق، به همين ترتيب. بنابراين يکي از محورهاي اساسي نهضت حضرت اباعبدالله الحسين (ع) که بايد آن را نسل به نسل منتقل کنيم، دينداري است.
.jpg)
دينداري ابعاد مختلفي دارد. هم ابعاد فردي دارد و هم ابعاد اجتماعي. فرصتي نيست من بيش از اين توضيح بدهم ما همچنان که نگران دين شخص خودمان هستيم، بايد نگران دين جامعه ي خودمان هم باشيم. دين داري فقط به نماز وروزه نيست. دينداري به اين است که انسان حق ديگران را رعايت کند. دين داري به اين است که آنجايي که دست انسان به بيت المال مي رسد، بيش از مال خودش مراقب بيت المال باشد. وقتي وعده اي مي دهد به وعده ي خودش عمل کند. اگر امانتي به او مي رسد، امانتداري کند. قولي مي دهد، به قول خودش عمل کند. در روايتي است که اگر مي خواهيد دينداري کسي را امتحان کنيد، امام صادق (ع) فرموده است: به طول سجده و رکوع نماز او توجه نکنيد، گاهي انسان آن را از روي عادت انجام مي دهد و گاهي از روي ترس. يا اينکه ممکن است، انجام مي دهد تا براي ديگران شخصيتش طور ديگري نمايان شود. ببينيد اگر وعده کرد وفا مي کند؟ يا نمي کند؟ اگر امانت به او داديد خيانت مي کند؟ يا نمي کند؟ آن موقع دينداري فرد معلوم مي شود. نه اينکه آن نماز خواندن ارزش ندارد! نه! قطعا بايد نماز خواند! حضرت اباعبدالله الحسين (ع) و يارانش روز عاشورا، در زير آن باران نيزه ها و شمشير و فشاري که بر آنها بود نماز را آن هم به جماعت خواندند. پس نماز سرجايش اهميت دارد. شکي هم در آن نيست. منتها فقط دينداري نماز خواندن نيست. آن بخشي از دينداري است. اگر کسي فقط به نماز و روزه تکيه کرد. دينداري او دينداري کاريکاتوري است. کما اينکه اگر کسي بگويد من سعي مي کنم به حقوق ديگران تجاوز نکنم ولي نماز نمي خوانم. آن هم دينداريش کاريکاتوري خواهد بود. دينداري کامل اين است که انسان در حد وسعش، به همه ابعاد دين توجه داشته باشد. آن وقت است که اگر اين گونه شود، مي تواند بگويد: من پيرو راستين حضرت اباعبدالله الحسين (ع) هستم.
انشالله خداوند به همه ما توفيق بدهد، هر چقدر بيشتر از معارف اهل بيت (عليهم السلام) بهره مند شويم! با نهضت حضرت اباعبدالله الحسين (ع) ارتباط روحي و معنوي پيدا کنيم! و زندگي خودمان را آنچنان قرار بدهيم که حضرت اباعبدالله الحسين (عليه السلام) از ما راضي و خشنود باشد! خداوند همه شما را در صحت و سلامت کامل نگاه دارد! و ملت ايران را در مقابل همه مشکلاتي که در پيش دارد پيروز و سربلند گرداند! بر محمد و آل محمد صلوات
:
