حضرت زینب کبری (س)، بانویی از خاندان پیامبر (ص)، در پنجم جمادی‌الاول سال ششم هجری در مدینه به دنیا آمدند و از همان آغاز، نور و شادی خاصی را به خانه حضرت علی (ع) و حضرت فاطمه زهرا (س) آوردند. ایشان از دوران کودکی، در کنار پدر و مادری پر از محبت و دانش، رشد یافتند و در محیطی سرشار از عشق و معنویت پرورش یافتند.

زندگی حضرت زینب (س) همواره با ایمان، مهربانی و عشق به خداوند همراه بود. در کنار برادران بزرگوارشان امام حسن (ع) و امام حسین (ع)، زندگی می‌کردند و از محبت و حمایت خانواده‌ای برخوردار بودند که خود سرچشمهٔ اخلاق، محبت و انسان‌دوستی بودند. ایشان از کودکی به صفاتی مانند بردباری، خردمندی و شجاعت شناخته می‌شدند و این ویژگی‌ها در رفتار و گفتار او به‌روشنی آشکار بود.

روحیهٔ قوی و صبر عاشقانه

حضرت زینب (س) در زندگی‌شان همواره نماد صبر و قدرت بودند، اما این صبر همراه با شادی درونی و انرژی مثبت بود. او با ایمان قوی و دیدگاهی بلند به دنیا، همواره به سختی‌ها با دیدی مثبت و با توکل به خداوند نگاه می‌کرد. ایشان با درس‌هایی که از پدر بزرگوارشان حضرت علی (ع) و مادرشان حضرت فاطمه زهرا (س) آموختند، معنای واقعی زندگی و رضایت از قضا و قدر الهی را به‌خوبی دریافتند و به همین دلیل در برابر مشکلات و ناملایمات زندگی، آرامش درونی خود را حفظ می‌کردند.

پیام‌رسانی شادی و عشق به حقیقت

یکی از زیبایی‌های زندگی حضرت زینب (س) این بود که ایشان همواره حقیقت را با کلامی شیرین و نگاهی مثبت به مردم منتقل می‌کردند. خطبه‌های ایشان در کوفه و شام، پیام عشق و حقانیت را به گوش جهانیان رساند و دل‌های بسیاری را بیدار کرد. ایشان با قدرت کلام و روحیهٔ صلح‌طلبانه، در پی روشنگری و انتشار عدالت و حقیقت بودند.

حضرت زینب (س) با تمام وجود، عشق به خانواده، تعهد به مردم و علاقه به حقیقت را به نمایش گذاشتند و الگویی از زندگی بانشاط و شجاعانه به جهانیان ارائه دادند. میلاد حضرت زینب (س)، فرصتی برای تجلیل از انسانی است که با دیدی مثبت به زندگی، راهی به سوی حقیقت و عشق به خداوند باز کرد و به ما آموخت که با ایمان و شادی می‌توان در برابر هر چالشی ایستاد و از لحظات زندگی بهره برد.