از نگاه معصومان عليهم السلام مسجد، مهمان سراي خداست. خداوند مهربانْ بندگان خود را به خانه خويش دعوت کرده تا با بهترين هدايا از آنان پذيرايي کند. اين مکان نوراني، مردمي ترين پايگاه بندگان صالح خداست که در طول قرن ها، به عنوان مدرسه تزکيه، محلّ تعليم و عرصه رشد و تعالي انسان هاي خداجو بوده است و به پاکيزگي، نظافت و غبارروبي از هر مکاني شايسته تر است. کسي که کم ترين کمکي به نظافت اين خانه هاي نوراني خدا بر روي زمين کند، قطعا مورد توجه و عنايت خداوند و مشمول رحمت و مغفرت صاحب خانه قرار خواهد گرفت.

با توجه به آيات و روايات، قداست خانه خدا در هرجا و به هر صورت که باشد، به قدري است که پاکيزه نگه داشتن و غبارروبي و نظافت آنْ يک تکليف اخلاقي و شرعي براي همه ايجاد مي کند. کسي که به پاکيزه ساختن خانه خدا مبادرت مي ورزد، نزد صاحب خانه، پروردگاري که به پاکيزگي امر نموده و نظافت را دوست دارد، اجر و پاداشي خاص دارد. در برخي از احاديث، بر ضرورت و اهميت پاکيزه ساختن مساجد تأکيد شده که مي توان با مطرح ساختن آن ها، بسيجي عمومي از مؤمنان را براي مشارکت و بهره گيري از اين پاداش بي پايان الهي انتظار داشت. در روايتي از حضرت رسول صلي الله عليه و آله آمده است: «کسي که مسجدي را جاروب کند، خداوند براي او پاداش آزاد ساختن بنده اي را منظور مي کند» که خود بيانگر ارزش و اهميت غبارروبي مساجد، و اجر و پاداش بي کران کسي است که به اين کارِ خداپسندانه همت مي گمارد.