زندگينامه امام جواد عليه السلام
زندگينامه امام جواد ( عليه السلام )
307362.mp3
زندگينامه امام جواد عليه السلام
_(copy).jpg)
السلام عليک يا جوادالائمه (ع)
امام جواد عليه السلام که تنها فرزند امام رضا (ع) است، در سال 195 ه. ق در شهر «مدينه» به دنيا آمد. برخي تولد آن حضرت را در 10 يا 15 ماه رجب و برخي ديگر نيز آن را ماه مبارک رمضان دانسته اند. قول مشهور 10 رجب است که شيخ طوسي در مصباح المتهجد نقل کرده است. نامش «محمد» و کنيه اش «ابوجعفر» و مشهورترين القاب او «تقي» و «جواد» است. مادر او «سبيکه» که از خاندان «ماريه قبطيه» همسر رسول خدا (ص) به شمار مي رفت، از نظر اخلاقي در درجه والايي قرار داشت و برترين زنان زمان خود بود؛ به گونه اي که امام رضا(ع) از او به عنوان بانويي منزه و پاکدامن و بافضيلت ياد مي کرد. از القاب ديگر امام جواد (ع)، «زکي»، «مرتضي»، «قانع»، «رضي»، «مختار»، «متوکل»، «منتخب» و «ترجمان القرآن» است. ايشان نخستين امام از سه امام شيعيان است که در خردسالي به امامت رسيدند. از اين رو، وي در دوران امامت خود با دشواري هاي منحصر به فردي مواجه بود. عهده دار شدن منصب ولايت در خردسالي، دستاويز مغرضاني شد که با جريان امامت در خاندان رسول خدا (ص) مخالف بودند. اگرچه از منظر شيعه که موضوع امامت را يک موهبت الهي مي داند، امر امامت ايشان جاي هيچ گونه ترديدي نداشت، اما جريان هاي فکري به ويژه فرقه معتزله، در ايجاد ترديد نسبت به آن اهتمامي خاص مي ورزيد. برخي از آن ها از قبيل فرقه معتزله از حمايت مأمون و معتصم برخوردار بودند. اين امر در کنار گسترش جهان اسلام و ورود اعتقادات و باورهاي مذاهب و اديان ديگر، ترجمه آثار فلاسفه يونان بر پيچيدگي اوضاع مي افزود. گذشته از اين، شرايط عمومي شيعيان در اين روزگار بود که پس از ساليان دراز فرصت ابراز عقيده در مورد امامت امامان را به دست آورده بودند. همين امر موجب تلاش فرقه هاي گوناگون براي تأثيرگذاري بر افکار عمومي به منظور تغيير نگرش آنان نسبت به ادامه جريان امامت شد.
بنابراين دوران امامت ايشان، يکي از جنجال برانگيزترين دوران تاريخ شيعه به دليل مواجه شدن شيعيان با مسئله اي تازه بود که تا آن زمان سابقه نداشت.
وديگر از خصائص امام جواد عليه السلام به نقل از امام خميني (ره) اين است که
فضائل و مکارم اخلاقي امام جواد (ع) به گونه اي بود که همگي حتي مخالفان و دشمنان بدان اعتراف کرده و با ديدن آن خصال برجسته ناخودآگاه مجذوب آن وجود الهي شده، زبان به مدح و ستايش مي گشودند. زهد امام جواد (ع) نيز مانند ديگر فضايل ايشان نمود بسيار داشت. با اينکه مدتي در کاخ مامون زندگي مي کرد و خليفه نيز سعي داشت او را به سوي مظاهر مادي جلب کند ولي ايشان به هيچ وجه بدانها دلبستگي نداشت. امام جواد مومن را به سه نياز واقعي اش توجه مي دهد: توفيق خدايي، واعظ نفساني و قبول نصيحت، براي هر چيزي زينتي مي شمرد و از متوجه شدن انحصاري به زينت هاي مادي هشدار مي دهد.
زهد امام جواد (ع) نيز مانند ديگر فضايل ايشان نمود بسيار داشت. با اينکه مدتي در کاخ مامون زندگي مي کرد و خليفه نيز سعي داشت او را به سوي مظاهر مادي جلب کند ولي ايشان به هيچ وجه بدانها دلبستگي نداشت.
امام جواد براي تربيت شيعيان و مسلمانان در زمينه هاي مختلف اخلاقي و تربيتي، بياناتي دارد که توجه به آنها براي شيعيان شايسته و لازم است. امام جواد به تاخير انداختن توبه، امروز و فردا کردن، اصرار بر گناه و ايمن شدن از مکر خدا برحذر مي دارد و مومن را به سه نياز واقعي اش توجه مي دهد: توفيق خدايي، واعظ نفساني و قبول نصيحت، براي هر چيزي زينتي مي شمرد و از متوجه شدن انحصاري به زينت هاي مادي هشدار مي دهد. ( ر.ک. بحارالأنوار، ج ??، ص ??، ح ?)
علماي شيعه همگي بر فضل، بزرگواري، علم، حلم و ديگر کمالات آن حضرت تصريح کرده اند و او را همچون جدش رسول خدا (ص) و علي ابن ابي طالب عليه السلام جامع خوبيها شمرده اند. علماي بزرگ اهل سنت نيز همگي بر فضيلت و برتري امام (ع) بر اهل زمان خود اعتراف کرده اند.
و همچنين منقول است در کتاب انسان ??? ساله ،بيانات مقام معظم رهبري مدظله العالي رهبر انقلاب پيرامون حضرت امام محمدتقي؛ جوادالائمه(ع) ميفرمايد:
جوادالائمه عليه‌السلام مبتکر بحث آزاد اجتماعي
بحث آزاد کار خوبي است، من موافقم با بحث آزاد؛ از اول هم موافق بودم. اين نکته‌ي اول که بحث آزاد را ما رد نمي‌کنيم بلکه استقبال هم مي‌کنيم .مبتکر بحث آزاد اجتماعي امام جواد صلوات‌الله‌عليه است. البته قبل از امام جواد هم در زمان ائمه بحث زياد مي‌شد، اما ايني‌که حالا بنشينند جمعا صحبت کنند امام جواد اول بار اين کار را کردند.
او امام و پيشاهنگ حرکت ملت ايران بود
زندگي امام جواد عليه‌السلام، الگويي براي جوانان
زندگي امام جواد عليه‌السلام هم الگوست. امام جواد عليه‌السلام -امامي با آن همه مقامات، با آن همه عظمت- در بيست‌وپنج سالگي از دنيا رفت. اين نيست که ما بگوييم؛ تاريخ مي‌گويد؛ تاريخي که غير شيعه آن را نوشته است. آن بزرگوار، در دوران جواني و خردسالي و نوجواني، در چشم مأمون و در چشم همه، عظمتي پيدا کرد. اينها چيزهاي خيلي مهمي است؛ اينها مي‌تواند براي ما الگو باشد.
درس بزرگ امام جواد(ع)
امام جواد مانند ديگر ائمه‌ي معصومين براي ما اسوه و مقتدا و نمونه است. زندگي کوتاه اين بنده‌ي شايسته‌ي خدا، به جهاد با کفر و طغيان گذشت. در نوجواني به رهبري امت اسلام منصوب شد و در سالهايي کوتاه، جهادي فشرده، با دشمن خدا کرد به طوري که در سن 25 سالگي يعني هنوز در جواني، وجودش براي دشمنان خدا غير قابل تحمل شد و او را با زهر شهيد کردند. همان‌طوري که ائمه‌ي ديگر ما عليهم‌السلام با جهاد خودشان هر کدام برگي بر تاريخ پر افتخار اسلام افزودند، اين امام بزرگوار هم گوشه‌ي مهمي از جهاد همه جانبه‌ي اسلام را در عمل خود پياده کرد و درس بزرگي را به ما آموخت. آن درس بزرگ اين است که در هنگامي که در مقابل قدرتهاي منافق و رياکار قرار مي‌گيريم، بايد همت کنيم که هوشياري مردم را براي مقابله‌ي با اين قدرتها برانگيزيم. اگر دشمن، صريح و آشکار دشمني بکند و اگر ادعا و رياکاري نداشته باشد، کار او آسان‌تر است. اما وقتي دشمني مانند مأمون عباسي چهره‌اي از قداست و طرفداري از اسلام براي خود مي‌آرايد، شناختن او براي مردم مشکل است. در دوران ما و در همه‌ي دورانهاي تاريخ، قدرتمندان هميشه سعي کرده‌اند وقتي از مقابله‌ي روياروي با مردم عاجز شدند دست به حيله‌ي رياکاري و نفاق بزنند.و درادامه بايدگفت :که ازطرفي باتوجه به تاريخ اسلام و تشيع، هيچ نهضت و حرکتي را نمي توان يافت که در آن سياست از ديانت جدا باشد. اين امر به ويژه در حرکت ائمه (ع) به چشم مي خورد. زندگي و مبارزات امام جواد (ع)، نيز مؤيد همين واقعيت است. آن حضرت، دوران امامت خويش را در زمان دو تن از خلفاي عباسي ( مأمون و معتصم)، سپري کرد؛ در حالي که تحت کنترل غير مستقيم حکومت قرار داشت. همزماني بيشترين سال هاي امامت ايشان با خلافت مأمون خليفه عباسي و قاتل پدر بزرگوارشان امام رضا (ع) از يک سو و کمي سن آن حضرت در آغاز امامت و همچنين فعاليت مذاهب و فرقه هاي انحرافي، امام را براي رهبري شيعيان، ناگزير به اتخاذ روشي همراه با «تقيه» و مبارزه مخفي ساخت. به همين دليل امام مبادرت به ايجاد تشکلات سري و پنهاني کردند که فقط اصحاب سرّ به آن راه داشتند. امام براي تحقق هدف راهبردي خود که همانا رهبري جامعه شيعيان و در امان نگه داشتن آنان از جور و ستم حکام وقت بود، گذشته از تشکيلات پنهاني، از نهضت هايي که عليه خلفا فعاليت داشتند نيز حمايت مي کرد و با اعزام نمايندگان و وکلاي مقيم و موقت، برعملکرد مأموران حکومتي نظارتي غير مستقيم داشت و گاه با ارسال نامه هايي اين مأموران را تشويق به انجام اعمال خير در راستاي مصلحت شيعيان مي کرد، ضمن آن که از طريق اين نامه ها با شبکه وکلا و شيعيان در سراسر قلمرو اسلامي در ارتباط بود. گذشته از فعاليت هاي مخفيانه، امام (ع) با شرکت در مناظرات و جلسه هاي پرسش و پاسخ، به شکلي علني در جهت تنوير افکار عمومي و روشن ساختن اذهان مردم و اهل انديشه مي کوشيد. بنابر اين مي توان گفت امام روش «مبارزه مخفي» و «فعاليت فرهنگي همراه با تقيه» را به عنوان تاکتيک اصلي براي تحقق هدف راهبردي خود به عنوان امام شيعيان برگزيد و با به کار گيري اين روش موفق شد از گسستگي و فروپاشي جامع? تشيع در شرايط خاص آن دوران جلوگيري به عمل آورد و زمينه را براي پذيرش اماماني که پس از وي در سنين کودکي به امامت رسيدند، فراهم کند. روش امام جواد (ع) در مبارزه با حاکميت نامشروع خلفا، مؤيد اين واقعيت است که در هيچ شرايطي و به هيچ بهانه اي وظيفه مبارزه با ظلم و تلاش براي تحقق حکومت عدل الهي از مسلمانان ساقط نمي شود.
:
