چرا؟

?) چرا سينما؟
راوي مسلط اين عصر، تصوير است. سينما طي تمام دوران حيات خود، موثرترين و قدرتمندترين صنعت/ هنر/ رسانه براي انتقال مفاهيم به ديگران  با گسترده‌ترين مخاطبان و ماندگارترين تاثير  بوده و چنان که آشکار است و مطالعه در وضعيت اجتماعي و اقتصادي و فرهنگي ساليان اخير و حال حاضر نشان مي‌دهد، تا آينده‌هاي دور نيز خواهد بود؛ چنان که کشورهاي ديگر بخصوص آمريکا با بهره تمام‌عيار از اين ويژگي‌ها و سرمايه‌گذاري هدف‌مند و برنامه‌ريزي‌شده روي آن، به قطب نخست جهان در اين زمينه بدل شده و توانسته‌اند و مي‌توانند هر تخيل خود را  درست يا غلط  به باورپذيرترين شکل به تصوير درآورند و هر مفهوم مورد نظر خود را  درست يا غلط در سراسر جهان به انتشار درآورند و بر همگان القا کنند. چرا ما نتوانيم؟
?) چرا توليد عظيم؟
تاريخ سينما از روز نخست، دو راه را در پيش گرفته است؛ راه فيلم‌هاي مستندنما، ارزان و کم‌مخاطب؛ و راه فيلم‌هاي عظيم، پرهزينه و پرمخاطب… که هر دو بسته به شرايط اجتماعي و اقتصادي و فرهنگي زيستگاه‌هاي خود در کنار هم مي‌توانند مفيد و موثر باشند. اما آن‌چه از بازخورد نتايج آثار حاصل مي‌شود، نشان‌گر آن است که فيلم‌هاي عظيم  در گونه‌هاي مختلف تاريخي، حادثه‌اي، علمي/ خيالي و…  معمولاً مخاطبان بيش‌تر و تاثير ماندگارتري بر اذهان دارند. بگذريم از اين‌که تعبيري که از واژه “عظيم” در سينماي ايران  حداقل از ديدگاه هزينه مي‌شود، يک‌بيستم فيلم‌هاي “عظيم” سينماي جهان هم نيست [که اين به نوعي به نفع ما نيز هست، چون با هزينه‌اي معادل يک‌بيستم آن‌ها، مي‌توانيم فيلمي در حد و اندازه‌هاي آثار ايشان، توليد و روانه پرده‌هاي بين‌المللي کنيم]. در هر حال، مقصود آن است که با توجه به ظرفيت و بنيادهاي سينماي صنعتي و رو به رشد ايران، در حد و توان خود، هم بکوشيم که اين سينما را  به مفهوم جامع اقتصادي، مديريتي، فني و…  يک گام به جلو و آماده ورود به عرصه‌هاي بين‌المللي کنيم و هم محصولي استاندارد و قابل عرضه و تاثيرگذار بر پرده سينماهاي جهان با بيش‌ترين مخاطب و بالاترين و ماندگارترين قابليت انتقال پيام توليد کنيم.
?) چرا محمد(ص)؟
ما به عنوان کشوري صاحب ديرپاترين و موثرترين فرهنگ و اعتقادات ديني مبتني بر وحدانيت ذات اقدس الهي و اسلام ناب محمدي(ص) و بخصوص به عنوان کشوري که در ميان جوامع مسلمان، قوي‌ترين و مهم‌ترين صنعت سينما را با بيش‌ترين و افتخارآميزترين توليدات داريم، تاکنون براي نمايش و انتقال آموزه‌هاي پيامبرمان چه کرده‌ايم؟ در جهان غرب تاکنون بيش از دويست فيلم درباره حضرت عيسي(ع)، بيش از صد فيلم درباره حضرت موسي(ع) و حتي حدود پنجاه فيلم (توليد عظيم) درباره بودا و… ساير اديان ساخته شده است. چرا بايد درباره واپسين و برترين پيامبر الهي با يک و نيم ميليارد مخاطب مسلمان، فقط يک فيلم (الرساله/ محمد رسول‌الله(ص) ساخته مصطفي عقاد، ????) آن‌هم فقط درباره برخي وجوه زندگي ايشان ساخته شده باشد؟ در مقابل، چند فيلم را بخصوص طي يک دو دهه اخير به ياد مي‌آوريم که عليه مسلمانان و با هدف اهانت به ساحت مقدس پيامبر اکرم و بدنام‌کردن دين مبين اسلام و تفرقه و تجزيه مسلمانان ساخته شده‌اند؟

?) چرا کودکي پيامبر؟
براي نمايش هرچه بهتر تاريخ و جغرافياي مسلط بر دوران پيامبر اکرم(ص) و به‌ويژه روزگاري که ايشان در آن زاده و به پيامبري برگزيده شد، منطق حکم مي‌کند که از ريشه‌ها، يعني پيش از تولد ايشان آغاز کنيم تا شخصيت‌ها و روابط و فضاي آن دوران را بهتر بشناسيم. غايتِ ايشان را همگان مي‌دانند و مي‌شناسند، اما اين‌که اين پيامبرِ رحمت و عطوفت از کجا آغاز کرد و در چه محيطي رشد و نمو يافت را کم‌تر کسي مي‌داند. هم از اين روست که بسياري از مخاطبان جهاني و ناآشنا با تاريخ اسلام، پس از ديدن فيلم الرساله/ محمد رسول‌الله(ص) از خود مي‌پرسند: اين‌ها که هستند؟ چرا روابط‌شان اين‌گونه است؟ چرا يکي له و ديگري عليه پيامبر است؟ و… بنابراين به‌ويژه با در نظر داشتن مخاطبان بين‌المللي بهتر است از بنيان جامعه و فرهنگ و محيط و افراد پيرامون ايشان آغاز کنيم تا حتي مخاطبانِ ناآشنا با اين پيامبر و دين و اعتقاد، از پايه و به شکلي مستدل، با ايشان و پيام والايشان آشنا شوند. طبعاً پس از اين فيلم و در ادامه، مي‌توان به قسمت‌هاي بعدي اين اثر شامل رويدادهاي جواني و سالمندي حضرت نيز پرداخت.
?) چرا راوي؟
اعتقاد ما مسلمانان بر اين است و آموزه‌هاي ديني ما نيز چنين مي‌گويد ــ که در آثار هنري و تصويري، به کالبد معصومان و چهره ائمه اطهار(عليهم‌السلام) نمي‌توانيم و نبايد نزديک شويم، چون در ادراک صحيح ويژگي‌هاي ايشان به دامن قياس‌هاي مع‌الفارق و اشتباه مي‌افتيم. در نتيجه از آغاز انديشيدن به اين اثر، بديهي است که نمايش مستقيم چهره پيامبر منتفي بود و مي‌بايست به جاي حضور کالبدي و مادي، به نمايش حضور معنوي ايشان در عرصه رويدادهاي مختلف مي‌انديشيديم؛ ضمن آن‌که حضور راوي به عنوان برابرنهادي از همه مخاطبان ــ مي‌تواند بازگوکننده دريچه‌هاي مختلف حکمت‌هاي الهي و پاسخ‌گوي پرسش‌هاي بي‌شمار علاقمندان حضرت در خصوص زندگي و دوران ايشان باشد. بنابراين توافق شد که در ابتدا، حضور معنوي ايشان را در روزگار عسر و حرج حَصر در شِعبِ ابي‌طالب در پنجاه‌سالگي ببينيم و سپس از طريق بازگشت به گذشته‌هاي متوالي از دريچه ذهن عموي بزرگوار ايشان، حضرت ابوطالب(ع) به تماشاي زندگي و دوران ايشان و به عبارتي، فلسفه پشت اتفاقات زندگي حضرت از پيش از تولد تا دوازده‌سالگي بنشينيم.

?) چرا فيلم‌نامه تکويني؟
پس از آن‌که براي ما محقق شد که مي‌خواهيم فيلمي با مخاطب جهاني درباره کودکي حضرت محمد(ص) بسازيم، قدم بعدي، نوشتن فيلم‌نامه‌اي در اين‌باره بود که هم به لحاظ تاريخي، مستند و واقع‌گرا باشد و هم به لحاظ سينمايي، دراماتيک و جذاب. از اين رو فيلم‌نامه مورد نظر اولاً قطعاً مي‌بايست توسط يک فيلم‌نامه‌نويس ايراني و حرفه‌اي و ترجيحاً آشنا با قواعد دراماتيک فيلم‌نامه‌نويسي در سينماي جهان نوشته مي‌شد و ثانياً با مشاورت و بهره‌گيري از مستندات و تحقيقات تاريخي و ديني صاحب‌نظرات و کارشناسان اين حوزه، و ثالثا تحت راهبري آقاي مجيدي که اساس نگاه و شيوه طرح مسائل تاريخي و مهم‌تر از آن، کيفيت پرداخت و نزديک‌شدن به پيامبر را بايد تعيين مي‌کرد که همه اين موارد با انتخاب آقاي کامبوزيا پرتوي به عنوان نويسنده فيلم‌نامه در کنار بهره‌گيري از منابع و مراجع تاريخي و ديني مستدل و محل اعتماد و نيز جلسات کارشناسي و مشاوره با گروهي از صاحب‌نظران زبده در خصوص تاريخ اسلام زير نظر کارگردان محقق شد و پس از بارها حک و اصلاح و بازنويسي، نهايتاً نسخه دهم آن براي ساخت مورد توافق قرار گرفت.
?) چرا عوامل بين‌المللي؟
پس از تصميم به ساخت فيلمي در ابعاد بين‌المللي براي نمايش زندگي و دوران کودکي پيامبر رحمت به نحوي که در مقياس جهاني نيز مورد پذيرش و باور واقع شود، آشکار بود که از اين تصميم والا، نمي‌توانيم و حق نداريم ساده بگذريم. به عبارت ديگر، حق نداريم در آن کم‌فروشي کنيم و بايد اين بزرگ‌ترين کلام تاريخ بشريت را با بيش‌ترين کاري که مي‌توانيم و بزرگ‌ترين استطاعتي که در عوامل سينماي ايران و جهان سراغ داريم، بيان کنيم. بنابراين در حد توا